مشخصات صمغ باریجه

صمغ باریجه نیز مانند اغلب صمغها در بازار به دو صورت اشکی Galbanum en larmes و توده ای G.en sorte عرضه می شود. نوع اشکی آن به رنگ سفید مایل به سبز یا قرمز از نظر ابعاد در حد یک فندق و مقطع آن اگر شکسته شود به رنگ زرد شفاف است که در مجاورت هوا تیره می شود. اگر به آتش گذارند گداخته می شود و مانند کندر می سوزد. طعم آن گس و تلخ وگزنده با بوی قوی و نامطبوع است. اگر با اب مخلوط شود به سهولت تبدیل به امولسیون می شود و نوع توده ای آن به شکل قطعات نامنظم و بزرگتر به رنگ سفید کثیف و مخلوط با مواد خارجی و ناخالص است.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی شیره گیاه خیلی شبیه به انغوزه است و در لاتکس یا شیرابه گیاه در حدود ۷۵-۶۳ درصد رزین و ۵/۱۹-۱۰ درصد اسانس و در حدود ۱۰-۵ درصد صمغ یافت می شود. رزین آن شامل: گالبانو رزیتو تانول و اومبلی فرون است.

–ملین، گرم کننده، محلل گازها و نفخ است.

-برای تنگی نفس، سرفه های کهنه و نرم کردن سینه مفید است.

-برای درمان بیماریهای عصبی استفاده می شود.

–ضعف معده و کبد را برطرف می کند.

–قاعده آوراست.

-اگر با عسل مخلوط و خورده شود. برای خرد کردن سنگ مثانه و کلیه و باز کردن انسداد کلیه، تسهیل زایمان و دفع سموم مفید است.

-اگر با آب مخلوط و خورده شود. برای رفع سوزش مجاری ادرار و بواسیر مفید است.

-اگر باریجه با روغن زنبق مخلوط شود برای کزاز و ضماد آن برای تسکین درد پهلو، کمر و تحلیل دمل ها و خنازیر کاربرد دارد.

– ضماد آن برای تسکین درد رحم مفید است.

نکته های خواندنی

-باریجه برای اشخاص گرم مزاج مضر است.

-مقدار خوراک آن تا سه گرم و برای دفع سموم کشنده تا ۱۵ گرم است.

-جانشین آن از نظر خواصی، سکنجبینی است.

-زمان خوردن صمغ باریجه توصیه میشود آن را در روغن بادام تلخ یا در آب سداب حل کنید و قبل از مصرف باریجه، اگر از نوع توده ای و مخطوط با خار و خاشاک باشد، باید ابتدا آن را در آبگرم بیندازید تا باز شود و فقط قسمت روغن وصاف آن را که روی آب می آید بگیرید و با پارچه ای بدون فشار صاف و مصرف کنید.

جهت سفارش و دریافت اطلاعات بیشتر فرم زیر را پر کنید .